πραιλάτος

ο, Ν

εκκλ. τίτλος κληρικού και μοναχού τής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αντίστοιχος προς τον τίτλο τού επισκόπου, ο οποίος ορίζεται από τον πάπα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. praelatus, μτχ. παθ. αορ. τού praefero «προπορεύομαι, προηγούμαι»].